ΘΑΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ/ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ

Σε ποίηση Νίκου Καββαδία

Τρία πιάνα, τρεις φωνές και πνευστά

Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαϊδης, Ρίτα Αντωνοπούλου

Πιάνα: Θοδωρής Οικονόμου, Μάξιμος Δράκος, Θάνος Μικρούτσικος

Πνευστά: Θύμιος Παπαδόπουλος
«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία» αυτό έλεγε σε κάθε του συναυλία ο Θάνος Μικρούτσικος καλώντας τους νέους να ξεπεράσουν τις καταγεγραμμένες τους ικανότητες και να μη σταματήσουν να ονειρεύονται. «Γιατί αν αξίζει κάτι» έλεγε «είναι να προσπαθούμε πάντα να κατακτήσουμε το αδύνατο». Κι είναι ακόμα πιο σημαντικό πως αυτό το έκανε ο ίδιος πράξη με την ζωή του και το έργο του. Γιατί ο Θάνος Μικρούτσικος δεν σταμάτησε ποτέ να χορεύει πάνω στο φτερό του καρχαρία ακόμα και τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του δίνοντας σε όλους ένα ηχηρό μήνυμα. Ζούμε, προσπαθούμε, ονειρευόμαστε ως την τελευταία στιγμή.

Η πορεία του αγαπημένου συνθέτη ταυτίστηκε με την ποίηση του Νίκου Καββαδία κι αν έπρεπε να επιλέξουμε ένα έργο από τον ωκεανό της δημιουργίας του, ένα έργο που τον καθόρισε, ένα έργο που αγάπησε το κοινό πιο πολύ απ΄ όλα σίγουρα θα ήταν ο Σταυρός του Νότου. Ακόμα και ο Θάνος Μικρούτσικος προσπαθούσε να εξηγήσει την καββαδιομάνια, να καταλάβει πως « οι σημερινοί πιτσιρικάδες είναι το ίδιο βαθιά παθιασμένοι με τους νέους της εποχής όταν πρωτοβγήκε» Αλλά και για τον ίδιο τον συνθέτη το ταξίδι στην ποίηση του Καββαδία δεν τέλειωσε ποτέ. Του άρεσε να πειραματίζεται: «Μουσικά είναι η μόνη δουλειά μου που μεταβάλλεται με τον χρόνο. Δεν εννοώ νέα ενορχήστρωση αλλά μετατροπή των βασικών παραγόντων που αφορούν μια μουσική σύνθεση. Χωρίς να χρειαστεί να βιάσω τα πράγματα αλλάζουν ενίοτε οι αρμονίες, μεταβάλλονται κάποιες μελωδίες, σε κάποια τραγούδια μετατρέπεται ο ρυθμός ενώ προστίθενται αβίαστα αυτοσχεδιασμοί. Όλα όμως αυτά προέρχονται από τον αρχικό πυρήνα της μουσικής. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η κάθε φορά νέα γενιά να θεωρεί ότι τα τραγούδια αυτά αποτελούν κομμάτι του ηχητικού παρόντος και δεν λειτουργούν ως μνήμη. Αυτή είναι και η διαφορά αυτής της δουλειάς από εξαιρετικές δουλειές σπουδαίων συναδέλφων μου που έχουν γραφτεί στο παρελθόν»

Τον Μάιο του 2019 ο Θάνος Μικρούτσικος έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής δυο συναυλίες προσπαθώντας να προσεγγίσει το πιο δημοφιλές έργο του μέσα από εντελώς καινούργια ματιά. Ο κόσμος σιώπησε βλέποντας 3 πιανίστες άλλοτε να παίζουν σαν ένα πιάνο και άλλοτε να αυτοσχεδιάζουν. «Εδω? και 50 χρο?νια ε?χω γευτει? πολλε?ς επιτυχι?ες» είπε ο ίδιος « ει?μαι απο? τους τυχερου?ς καλλιτε?χνες. Αλλα? ακο?μα και οι ιδιοφυει?ς συνθε?τες του σιναφιου? μας αυτο? που προσπαθου?ν και θε?λουν να πετυ?χουν ει?ναι αυτο? που κα?νουν ει?τε ει?ναι δυ?σκολο ει?τε πρωτοποριακο? για το με?σο ο?ρο του κοινου? να ε?χει μεγα?λη αποδοχη?. Αυτο?ς ει?ναι πα?ντα ο στο?χος. Και στις δυ?ο παραστα?σεις στο Με?γαρο αυτο? επιτευ?χθη. Το ε?ργο που ε?παιξα ει?ναι η αιχμη? του δο?ρατος της τραγουδοποιι?ας μου, αγαπημε?νο και πολυ? γνωστο? ε?ργο αλλα? ο τρο?πος που το ε?παιξα η?ταν ιδιαι?τερα αρτι?στικος. Η?ταν το?σο δεξιοτεχνικα? παιγμε?να τα κομμα?τια που ο κο?σμος ε?μεινε αποσβολωμε?νος και τρομερα? σιωπηλο?ς. Στο τε?λος υπη?ρξε αυτο? το ξε?σπασμα …που ει?χε τρομερη? συγκι?νηση και αποδοχη?»

Πέρα από την μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία αυτών των συναυλιών που ο Θάνος Μικρούτσικος δούλεψε όσο καιρό του επέτρεπε η υγεία του και κατάφερε και ολοκλήρωσε το υλικό για την κυκλοφορία του. Και δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερο τρόπο για να αποχαιρετήσει το κοινό του. Στην εποχή μας για άλλη μια φορά ο λόγος του δημιουργού μοιάζει προφητικός. Στις δύσκολες μέρες που περνάμε έχουμε ανάγκη το πάθος του Θάνου για να μπορούμε να ονειρευόμαστε ακόμα.